در قرآن کریم، آیـاتی در همسانی زبـان پیامبرa بـا زبـان قـوم وجـود دارد. ارتباط گفتارى به زبان گویشی مردم همراه با بار معنایى و فرهنگى، بازتاب عقاید نادرست عرب را در قرآن به دنبال دارد. لزوم هماهنگی زبان قرآن با فرهنگ زبانی و سطح افق فکرى قوم و نیز، تفاوت‌های آن با فرهنگ زمانه، پاسخ‌گویی حلّ این مسأله است. پژوهش حاضر که با روشی توصیفی- تحلیلی سامان یافته آیات مربوط به زبان قوم را بررسی کرده و نتیجه پژوهش نشان می‌دهد که این آیات بیانگر پی‌آمدهای همسانی زبان قرآن با زبان قوم است. استفاده روان‌‌شناسانه از آرزوهای قوم، برخورد اصلاحی با واژگان قوم و بهر‌ه‌برداری از آرایه‌های ادبی آنان، از جمله نشانه‌های این پی‌آمد است. از آنجا که قرآن وحیی است که به زبان قوم نازل شده نه این‌که قرآن زبان قوم است، تفاوت آشکاری بین بازتاب فرهنگ زمانه و زبان قوم، می‌گذارد.
)